‘Hebben jullie deze ook zonder glimdingen?’ vroeg ik aan het meisje.
‘Dat weet ik eigenlijk niet,’ zei ze. ‘Ik vraag het even na.’
Ze verdween naar achteren. Ik gaapte.
Als je moe bent moet je niet gaan winkelen, dacht ik.
Ze kwam terug.
‘Nee,’ zei ze.
Ik liep verder door de lingeriewinkel, ik was er nu toch. Je kon er ook kerstsloffen en slobbersokken kopen.
Het meisje kwam bij me staan. We stonden bij de sportbeha’s. Ze hadden ze ook met push-up.
‘Waarom zou je dat willen?’ vroeg ik. ‘Ik bedoel, als je aan het sporten bent?’
‘O,’ zei het meisje, haar ogen flitsten even heen en weer, ‘dat weet ik eigenlijk niet.’
We schoven een stukje op en keken nu samen naar een sportbeha zonder push-up.
‘Maar wat is dan het verschil tussen sportlevel 1, 2 en 3?’ ging ik door.
‘Dat weet ik niet,’ zei het meisje en ze slikte. ‘Maar ik heb zelf altijd deze.’ En ze wees naar beha level 2. ‘Als ik hardloop, dan draag ik die. Als ik hardloop, zeg maar. Ik ga niet zo vaak.’
Ik zei expres niets.
Nu zag ik iets in het bovenste rek.
‘Kan jij erbij?’ vroeg ik.
Ze keek omhoog alsof er een vlieger in de top van de boom hing.
‘Misschien net.’
Ze probeerde het.
‘Waarom hangen jullie die dingen ook zo hoog?’ vroeg ik. Het meisje zakte weer op haar voeten en zei: ‘En dat weet ik dus ook niet.’
Ze trok een krukje naar het rek.
‘Weet je wel waar de pashokjes zijn?’ vroeg ik even later. Ik moest echt vroeger gaan slapen.
Ze veerde op.
‘Ik heb dáár een pashokje voor u,’ zei ze, met een armgebaar naar de andere kant van de winkel.
Bij de kassa stond de bedrijfsleidster. Ze was blond en groot.
‘We hebben nieuwe kassa’s,’ zei ze terwijl ze me streng aankeek, en ze wees op de zilveren flatscreens op de toonbank.
Ik dacht aan de rector van vroeger, en hoe die tijdens een rommelige natuurkundeles soms ineens roerloos in de deuropening stond.
‘Heel mooie kassa’s,’ zei ik braaf.
Afbeelding: Rein Dool, 1999
Lees je liever over schoenen? Lees dan deze blog.
En hier een blog over de groentenboer.