O, Happy Day

26 september 2013

Ik zit achter in de tram en we rijden door wijken waar ik nooit kom. Er waaien plastic zakken over straat en ik zie kleine kinderen in hun eentje op de stoep spelen.
We stoppen bij het ziekenhuis waar iemand ligt die ik ken. Hij heeft uitzicht op de Euromast, maar beter nieuws is er niet.

De conducteur komt langs voor de kaartcontrole.
‘Er is een omleiding,’ zegt hij tegen me. Hij praat hard en zijn knie raakt bijna mijn been.
‘Ik weet het,’ zeg ik, ‘bedankt.’
‘De omleiding duurt twee weken,’ gaat hij verder. Hij heeft ronde, heel zwarte ogen. ‘Zo. Dan bent u op de hoogte.’

Bij de volgende halte stapt een vrouw in met gebatikte doeken om.
De conducteur loopt op haar af.
‘Where are you from?’ zegt hij, terwijl hij haar kaartje controleert. Het klinkt niet als een vraag.
Na een stilte vertelt ze zacht dat ze uit Afrika komt.
‘Africa. That’s where my ancestors are from,’ reageert de conducteur onmiddellijk.
‘Your sisters?’ herhaalt de vrouw. Ze fluistert nu.
‘You don’t know “ancestor”?’ roept de conducteur en hij draait zich om en loopt terug, de tram door, naar achteren.
Ik bedenk dat ik van de meeste mensen alles wil weten, maar dat de informatie over zijn voorouders me al te veel is. Ik vermijd zijn blik en probeer niet te denken aan degene in het ziekenhuis.

We staan weer stil, ik kan bij een huis naar binnen kijken. Er ligt iets slaps over de tafel, huidkleurig, en pas wanneer ik goed kijk zie ik dat het een grote stoffen pop is.

Er stapt een Bulgaar in. Ik ben de enige aan wie de conducteur nog niet heeft gevraagd waar die vandaan komt.
Nu vertelt hij aan de Bulgaar over een ongeluk dat net op de Kruiskade is gebeurd. Een BMW heeft zich met 150 kilometer per uur om een lantaarnpaal geslingerd, zo zegt hij het.
De Bulgaar zegt in het Nederlands hoe erg hij het vindt, maar de conducteur haalt zijn schouders op en zegt: ‘Today in Syria: 300 people die. Today in Egypt: 600 people die. That’s life, man. That’s the balance in the world.’

Een kwartier later rijden we langs de Kruiskade en hoewel ik het niet wil, kijk ik toch.
Voor in de tram begint de conducteur hard en nadrukkelijk ‘O, Happy Day’ te zingen.

 

 

 

 


Geef een reactie