Pedagoog

laura van mourik tekstschrijver_camiel

Voor een reclamecampagne voor de Bibliotheek Rotterdam interview ik biebbezoekers.
Pedagoog (en moeder) Camiel van der Schoor is vooral een vakantielezer.
Beeld: Stof Rotterdam

 

Camiel van der Schoor (34), Kralingen

‘Mijn twee nichtjes zaten vroeger altijd te lezen. Donald Duckjes, maar ook echte leesboeken. Als kind was ik al verbaasd over hoeveel zij lazen. Zelf was ik helemaal niet zo’n boekenwurm.

Vakantielezers
We hadden wel kinderboeken thuis, Disneyboekjes, met zo’n linnen kaft, sprookjesboeken, Sjakie en de chocoladefabriek. Maar ik had niet echt een lievelingsboek, al vond ik de boeken van Roald Dahl heel leuk. Zelf waren mijn ouders echte vakantielezers. Ik weet nog dat mijn moeder in Frankrijk Australië op blote voeten las, over iemand die met de Aboriginals mee reist. Door haar ging ik dat boek toen ook lezen.

Opvoedmethodes
Ook later ben ik nooit zo’n boekenwurm als mijn nichtjes geworden. Ik lees vooral boeken over dingen die me op dat moment interesseren. Ik werk als pedagoog en lees graag over onderwerpen die met mijn vak te maken hebben – pesten, social media, puberteit. Maar toen we net onze hond Cake hadden, las ik over hondentrainingen, tijdens mijn zwangerschap las ik over bevallen, en nu ik een dochter van negen maanden heb lees ik over opvoedmethodes en pedagogische visies. Lezen over wat me interesseert is voor mij net zo ontspannend als het lezen van een roman voor iemand anders.

Ritueel voor het slapengaan
Mijn dochter Juul lees ik al voor vanaf dat ze twee maanden is. Meestal aan het einde van de middag, als de dag er voor haar bijna op zit, na de fles. Het betekent een rustmoment, een ritueel voor het slapengaan. Juuls lievelingsboek is De liefste hond van allemaal, met een vingerpopje in het midden. En Nijntje. En Dikkie Dik. En Rupsje Nooitgenoeg. Zolang er maar dieren in voorkomen.

Wegleesthrillers
De enige momenten dat ik niet over mijn vak of interesses lees, is op vakantie. ’s Avonds, voor de camper, lees ik van die fijne wegleesthrillers, van Saskia Noort of Jo Nesbø bijvoorbeeld. Zo’n boek waaruit je je niet meer kunt losmaken doordat het té spannend is. Wat dat betreft ben ik net zo’n vakantielezer als mijn ouders.’