Huiswerkopdracht: schrijf een blog over een bekend iemand die je echt niet trekt

Je stem trof me voor het eerst toen ik dertien was. Dat had een voorteken moeten zijn.
Op MTV waaide woestijnzand op, er stopte een vrouw in een auto, ze liet een varaan instappen maar jou liet ze staan, en je zong dat je niet kon dansen.
Je had een lichte, hoge stem, verbolgen, alsof de hele wereld het op je gemunt had.

Phil, aan je stem hoor ik wat voor kind je was.
Je was het klasgenootje dat je met zijn bretels aan zijn stoel bindt; het kind dat met zijn vlakke stemmetje door een toets heen neuriet; het jongetje dat elke dag prikkeldraad krijgt.
Ik zie voor me, Phil, hoe je door je klasgenootjes de zandbak in geduwd wordt en met rode oogjes en een snottebel naar de juf holt: ‘Ze deden het wéér!’
Die ervaring met zand verwerkte je later in een clip met een woestijn, en de verontwaardiging van toen zit nog altijd in je stem.

‘Find a way to my heart’, zing je in een van je nummers. Maar nee, meneer Collins, dat gaan we niet doen.
O, en je hebt gelijk: dansen kan je ook al niet.

Nou, oké dan (let niet op zijn spijkerbroek): philcollinsbrrr